สื่อเก่าสื่อใหม่
สมาคมของสื่อมวลชนที่เป็นมาในอดีต..กับสื่อมวลชนที่เป็นสมาคมในปัจจุบัน..กลับกลายไม่คล้ายกันได้อย่างน่าแปลกใจ..
สื่อมวลชนหรือนักหนังสือพิมพ์ในอดีต..จะดำรงชีวิตของเขาเป็นอิสระจากอำนาจและผลประโยชน์..แต่นั่นยังไม่สำคัญเท่ากับ..เป้าหมายและอุดมการณ์..
เป้าหมายคือความผาสุกของประชาชน
อุดมการณ์คือ..เสรีภาพของประชาชนบนระบอบการปกครองที่เป็นประชาธิปไตย..
ในประเทศจีนแผ่นดินใหญ่ในวันนี้..สื่อกับการแสวงหาเสรีภาพ..ยังเป็นวาระสำคัญของสื่อมวลชนที่นั่น คุกตะรางเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตสื่อ..
จอมพล สฤษดิ์ ธนะรัชต์..ปฏิวัติเสร็จสรรพ..นักหนังสือพิมพ์ที่กินข้าวกินเหล้าอยู่กับท่านนายพล..โดนจับเข้าคุกกันเป็นแถวหลังจากนั้น เพราะเขาเหล่านั้น..เขียนบทความประณามการยึดอำนาจและครองอำนาจของท่านจอมพล..
คนหนังสือพิมพ์เหล่านั้น..แทนที่จะเอาอำนาจบารมีของเผด็จการใหญ่...หาโฆษณาเอากำไร..เขียนข้อความเอาใจแลกกับผลประโยชน์..
คนหนังสือพิมพ์ยุคนั้นปฏิเสธไมตรีไม่ภักดีกับความรู้จักมักคุ้น..ทำหน้าที่เรียกหาประชาธิปไตย..จนต้องกลายเป็นนักโทษ..ตลอดสมัยจนทรราชสิ้นอายุขัย..ถึงได้สัมผัสกับแสงสว่างได้เดินทางกลับไปสู่ครอบครัว
ว่ากันไปแล้ว..จิตวิญญาณของสื่อ คือความเป็นเสรี..และความเป็นเสรีนั้นมีเส้นทางเดียวคือเส้นทางประชาธิปไตย..เส้นทางที่กำหนดให้..อำนาจสูงสุดเหนือชาติเหนือแผ่นดินเป็นของประชาชน
แต่แปลก..สมาคมสื่อไทยทั้งหลายในวันนี้..ยินดีปรีดากับการปกครองที่ไม่ได้มาจากการเลือกตั้ง..สนับสนุนการเดินขบวนเพื่อทำลายรัฐบาลเลือกตั้ง..ไม่มีปฏิกิริยาที่จะต่อต้านการบุกรุกเข้ามาของอำนาจเผด็จการ..หนักหนาถึงขั้นเรียกร้องเผด็จการก็ยังมี..
สมาคม..รุมประณามกับการเลี่ยงหลบภาษีของสื่อคนหนึ่ง แต่นิ่งเฉยกับปฏิบัติการยึดอำนาจและแช่แข็งประชาธิปไตย..สมาคมทั้งหลายในวันนี้ของสื่อ..คือสมาคมที่กำลังเผชิญกับความตกต่ำของศรัทธา..มีสมาชิกที่ลาออกมากกว่าสมัครเข้า
ไม่มีใครคาดหมายได้..ชะตากรรมของสมาคมทั้งหลายจะบ่ายเบี่ยงออกไปทางไหน..เพียงแต่ในวันนี้มันไม่ศักดิ์สิทธิ์เหมือนเก่า..มันกัดก็ไม่เข้ามันเห่าก็ไม่ดัง..
พญาไม้
-------------------------------------------------------------------------------------------
หมดราคาไปนานแล้วสื่อไทย 
