PANTIP.COM : P13037411 ทักษิณ เป็นคนผิด เพราะ ศาลฯ พิพากษาว่า ผิด แต่ ทำอะไรผิด...ไม่รู้ครับ []

ความคิดเห็นที่ 3

วันที่ 21 ต.ค. 2551 เมื่อเวลา 14.00 น.ที่ศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง สนามหลวง นายทองหล่อ โฉมงาม ผู้พิพากษาอาวุโสในศาลฎีกา พร้อมองค์คณะ ออกนั่งบัลลังก์อ่านคำพิพากษาคดีทุจริตซื้อขายที่ดินรัชดาภิเษกจำนวน 33 ไร่ มูลค่า 772 ล้านบาทเศษ ที่ อัยการสูงสุด เป็นโจทก์ ยื่นฟ้อง พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี และคุณหญิงพจมาน ชินวัตร ภริยา เป็นจำเลยที่ 1-2 ในความผิดฐานเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐ ร่วมกันเป็นคู่สัญญา หรือมีส่วนได้ส่วนเสียในสัญญาที่ทำกับหน่วยงานของรัฐ ปฏิบัติหน้าที่ในฐานะเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐซึ่งมีอำนาจกำกับ ดูแล ควบคุม ตรวจสอบ หรือดำเนินคดีและเป็นเจ้าพนักงาน และผู้สนับสนุนเจ้าพนักงาน มีหน้าที่จัดการหรือดูแลกิจการใด เข้าไปมีส่วนได้ส่วนเสียเพื่อประโยชน์สำหรับตนเองหรือผู้อื่นฯ ตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.) พ.ศ.2542 ม.4, 100 และ 122 ประมวลกฎหมายอาญา ม.33, 83, 86, 91, 152 และ 157 ซึ่งท้ายคำฟ้อง อัยการสูงสุด ขอศาลมีคำสั่งให้ยึดที่ดินและเงินที่ซื้อที่ดิน อันเป็นทรัพย์สินที่ใช้ในการกระทำผิดให้ตกเป็นของแผ่นดินด้วย

รายละเอียดคำพิพากษามีดังนี้ (ถอดจากการบันทึกเสียงซึ่งมีการขาดหายเล็กน้อยบางส่วน)

...ให้กองทุนเพื่อการฟื้นฟูและพัฒนาระบบสถาบันการเงิน เป็นผู้ถือหุ้นของบริษัทเงินทุนเอราวัณทรัสต์ จำกัด ร้อยละ 92 แต่สถานะของบริษัทเงินทุนเอราวัณทรัสต์ จำกัด มีเงินกองทุนติดลบอยู่ จำเป็นต้องทำให้เงินกองทุนเป็นบวกเสียก่อนนำออกขาย

เมื่อวันที่ 24 สิงหาคม 2538 กองทุนเพื่อการฟื้นฟูและพัฒนาระบบสถาบันการเงิน จึงซื้อที่ดินของบริษัทเงินทุนเอราวัณทรัสต์ จำกัด จำนวน 2 แปลง แปลงที่ 1 อยู่ติดศูนย์วัฒนธรรม รวม 18 โฉนด เนื้อที่ 85 ไร่ 3 งาน 65 ตารางวา ในราคา 2,749,040,000 บาท (สองพันเจ็ดร้อยสี่สิบเก้าล้านสี่หมื่นบาท) และแปลงที่ 2 อยู่ติดถนนเทียมร่วมมิตร รวม 13 โฉนด เนื้อที่ 35 ไร่ 2 งาน 69 ตารางวา ในราคา 2,140,357,500 บาท (สองพันหนึ่งร้อยสี่สิบล้านสามแสนห้าหมื่นเจ็ดพันห้าร้อยบาท) ซึ่งทำให้บริษัทเงินทุนเอราวัณทรัสต์ จำกัด นำกำไรจากการขายที่ดินไปล้างการขาดทุนสะสมที่มีอยู่ เพื่อให้ส่วนของผู้ถือหุ้นเป็นบวก และจะได้นำหุ้นออกขายต่อไป

ต่อมาประมาณกลางปี 2544 กองทุนเพื่อการฟื้นฟูและพัฒนาระบบสถาบันการเงิน ได้ปรับปรุงเกณฑ์บันทึกการบัญชีทรัพย์สินรอการขายใหม่ทั้งหมด เพื่อรับรู้ผลการขาดทุนโดยใช้ราคาประเมินของกรมที่ดินในขณะนั้น เป็นราคาที่สะท้อนมูลค่าที่เป็นจริง เป็นผลให้ราคาที่ดินทั้งสองแปลงดังกล่าวลดลง โดยที่ดินแปลงที่ 1 มีราคา 1,310,100,000 บาท และแปลงที่ 2 มีราคา ...ล้านห้าแสนบาท

เมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2546 คณะกรรมการจัดการกองทุนอนุมัติให้นำทรัพย์สินของกองทุนเพื่อการฟื้นฟูและพัฒนาระบบสถาบันการเงินออกจำหน่ายโดยประมูลขาย และได้นำที่ดินแปลงที่ 2 ออกประมูลขายทางอินเตอร์เน็ต ในวันที่ 22 กรกฎาคม 2546 เวลา 16.00-16.30 น. โดยกำหนดราคาขั้นต่ำไว้ที่ 870 ล้านบาท หรือราคาประเมินของกรมที่ดิน บวกร้อยละ 15 ผู้ประสงค์จะเข้าประมูลต้องลงทะเบียนและชำระเงินมัดจำการประมูล 10 ล้านบาท ที่บริษัท สามารถอินโฟร์ มีเดีย จำกัด หรือที่กองทุนเพื่อการฟื้นฟูและพัฒนาระบบสถาบันการเงิน ระหว่างวันที่ 15-17 กรกฎาคม 2546 ปรากฏว่ามีผู้ประสงค์จะซื้อที่ดิน 8 ราย ลงทะเบียนและชำระเงินมัดจำการประมูล 3 ราย คือ บริษัท แลนด์แอนด์เฮ้าส์ จำกัด (มหาชน) บริษัท ทองหล่อ เรสซิเดนท์ จำกัด และบริษัท แสนศิริ พร็อพเพอร์ตี้ จำกัด (มหาชน) แต่เมื่อถึงเวลากำหนดเสนอราคา กลับไม่มีผู้ใดเสนอราคาประมูล กองทุนเพื่อการฟื้นฟูและพัฒนาระบบสถาบันการเงิน จึงยกเลิกการประมูล แล้วดำเนินการรังวัดที่ดินแปลงที่ 2 ทั้ง 13 โฉนด โดยแบ่งหักส่วนที่เป็นสาธารณประโยชน์ออก กับรวมและแบ่งแยกโฉนดใหม่ เป็น 4 โฉนด คือ โฉนดเลขที่ 2298 , 2299 , 2300 และ 2301 แขวงห้วยขวาง เขตห้วยขวาง กรุงเทพมหานคร เหลือเนื้อที่รวม 33 ไร่ 78.9 ตารางวา และประกาศขายที่ดินใหม่อีกครั้ง โดยวิธีประกวดราคา และไม่กำหนดราคาขั้นต่ำ

กำหนดวันซื้อแบบประกวดราคาระหว่างวันที่ 2 ถึงวันที่ 8 ธันวาคม 2546 ระหว่างเวลา 09.00-16.30 น. ผู้เข้าร่วมประกวดราคาต้องวางเงินมัดจำเพื่อการยื่นซองประกวดราคา 100 ล้านบาท ภายในวันที่ 15 ธันวาคม 2546 ก่อนเวลา 12.00 น. กำหนดวันยื่นซองและเปิดซองประกวดราคาวันที่ 16 ธันวาคม 2546 เวลา 11.30 น. ณ ห้องประชุม 2 ชั้น 4 อาคารสำนักงานใหญ่ ธนาคารแห่งประเทศไทย ปรากฏว่ามีผู้ซื้อแบบ 4 ราย แต่ยื่นซองเสนอราคา 3 ราย คือ บริษัท แลนด์แอนด์เฮ้าส์ จำกัด (มหาชน) โดยนายวีระพงษ์ มุทานนท์ ผู้รับมอบอำนาจ เสนอราคา 730 ล้านบาท บริษัท โนเบิล ดีเวลลอปเมนท์ จำกัด (มหาชน) โดยนายกีรติ คตะสุข ผู้รับมอบอำนาจ เสนอราคา 750 ล้านบาท และจำเลยที่ 2 โดยนายสมบูรณ์ คุปติมนัส ผู้รับมอบอำนาจ เสนอราคา 772 ล้านบาท ซึ่งเป็นราคาสูงสุด

คณะกรรมการจัดการกองทุนได้ประชุมและอนุมัติให้จำเลยที่ 2 เป็นผู้ชนะการประกวดราคา จำเลยที่ 2 ได้ทำสัญญาจัดซื้อจัดขายที่ดินดังกล่าวกับกองทุนเพื่อการฟื้นฟูและพัฒนาระบบสถาบันการเงิน เมื่อวันที่ 11 ธันวาคม 2546 และชำระราคาที่ดินครบถ้วนในเวลาต่อมา ก่อนที่จะทำสัญญาซื้อขาย และจะโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินกันในวันที่ 30 ธันวาคม 2546 โดยจำเลยที่ 1 ลงลายมือชื่อในหนังสือให้ความยินยอมแก่จำเลยที่ 2 ในการทำสัญญาซื้อขายที่ดินดังกล่าว พร้อมมอบหลักฐาน สำเนาบัตรประจำตัวเจ้าหน้าที่ของรัฐ ประเภทข้าราชการการเมือง ตำแหน่งนายกรัฐมนตรี ประกอบการทำสัญญาด้วย

หลังจากคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ยึดอำนาจปกครองจากรัฐบาลที่จำเลยที่ 1 ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีแล้ว คณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ได้มีประกาศคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ฉบับที่ 30 เรื่องการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ โดยให้คณะกรรมการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ มีอำนาจตรวจสอบการปฏิบัติราชการใดๆ ของเจ้าหน้าที่ของรัฐ หรือหน่วยงานของรัฐ ที่มีเหตุอันควรสงสัยว่าจะมีการดำเนินการที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย หรือมีการกระทำที่ทุจริตหรือประพฤติมิชอบ

ต่อมา นายวีระ สมความคิด ได้กล่าวโทษจำเลยทั้ง 2 ต่อคณะกรรมการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ ว่า การที่จำเลยที่ 2 เป็นผู้ซื้อที่ดินจากกองทุนเพื่อการฟื้นฟูและพัฒนาระบบสถาบันการเงิน โดยจำเลยที่ 1 รู้เห็นยินยอมดังกล่าว เป็นความผิดตามพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 มาตรา 100 (1) ซึ่งมีโทษตามมาตรา 122

ต่อมาวันที่ 16 มกราคม 2550 กองทุนเพื่อการฟื้นฟูและพัฒนาระบบสถาบันการเงิน มีหนังสือถึงประธานคณะกรรมการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ กล่าวโทษจำเลยทั้ง 2 ฐานเป็นตัวการ ผู้ใช้ และผู้สนับสนุนในการกระทำความผิดอาญา และวันที่ 26 มกราคม 2550 ได้ยื่นคำร้องกล่าวโทษเพิ่มเติม คณะกรรมการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ มีคำสั่งแต่งตั้งคณะอนุกรรมการไต่สวน เพื่อดำเนินการไต่สวนข้อเท็จจริงว่าการกระทำของจำเลยทั้งสองเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 มาตรา 100 (1) และเป็นความผิดอาญาตามกฎหมายอื่นหรือไม่

คณะอนุกรรมการไต่สวนได้รวบรวมพยานหลักฐานต่างๆ แล้ว เห็นว่ามีหลักฐานเพียงพอ และได้แจ้งข้อกล่าวหาแก่จำเลยทั้งสองแล้ว จำเลยทั้งสองมอบอำนาจให้นายพิชิฏ ชื่นบาน ยื่นคำชี้แจงข้อกล่าวหาเป็นหนังสือต่อคณะอนุกรรมการไต่สวนว่า จำเลยทั้งสองไม่ได้กระทำความผิดตามที่ถูกกล่าวหา

จำเลยที่ 2 ประมูลซื้อที่ดินจากกองทุนเพื่อการฟื้นฟูและพัฒนาระบบสถาบันการเงิน โดยเปิดเผย และจำเลยที่ 1 ให้การยินยอมแก่จำเลยที่ 2 ในฐานะสามีของจำเลยที่ 2 เป็นการส่วนตัว มิได้กระทำในฐานะนายกรัฐมนตรี กองทุนเพื่อการฟื้นฟูและพัฒนาระบบสถาบันการเงิน ไม่ใช่หน่วยงานของรัฐ หรือหน่วยงานในสังกัดของราชการส่วนกลาง หรือราชการส่วนใดๆ ที่นายกรัฐมนตรีมีอำนาจกำกับดูแล ควบคุม ตรวจสอบ หรือดำเนินคดีแต่อย่างใด กองทุนเพื่อการฟื้นฟูและพัฒนาระบบสถาบันการเงิน ไม่ได้รับความเสียหายจากการขายที่ดินดังกล่าวให้แก่จำเลยที่ 2 เพราะมีกำไร และสามารถนำเงินที่ได้ไปลดภาระหนี้สิน กองทุนเพื่อการฟื้นฟูและพัฒนาระบบสถาบันการเงิน ร้องทุกข์ต่อคณะกรรมการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ โดยไม่สมัครใจ

คณะอนุกรรมการไต่สวนพิจารณาแล้ว เห็นว่าการกระทำของจำเลยทั้งสองน่าจะเป็นความผิดอาญา ที่ทำให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ จึงเสนอให้คณะกรรมการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ ส่งเรื่องให้อัยการสูงสุดฟ้องจำเลยทั้งสองต่อศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง คณะกรรมการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ พิจารณาแล้ว มีมติเห็นชอบด้วย และส่งสำนวนการตรวจสอบไต่สวนให้อัยการสูงสุดพิจารณา และฟ้องจำเลยทั้งสองเป็นคดีนี้

พิเคราะห์แล้ว สำหรับปัญหาที่จำเลยทั้งสองโต้แย้งว่า ประกาศคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ฉบับที่ 30 เรื่องการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ ลงวันที่ 30 กันยายน พ.ศ.2549 ข้อ 2 และข้อ 5 กับบทบัญญัติมาตรา 4 มาตรา 100 และมาตรา 122 แห่งพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 ขัดหรือแย้งต่อรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2540 รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ฉบับชั่วคราว พ.ศ.2549 และรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2550 นั้น ศาลรัฐธรรมนูญมีคำวินิจฉัยในปัญหาดังกล่าวแล้ว โดยวินิจฉัยเกี่ยวกับประกาศคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ฉบับที่ 30 ตามคำวินิจฉัยที่ 5/2551 ว่า ประกาศคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ฉบับที่ 30 เรื่อง การตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ ลงวันที่ 30 กันยายน พ.ศ.2549 มิได้มีบทบัญญัติใดขัดหรือแย้งต่อรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2550 ไม่ว่าจะเป็นบทมาตราใด

และวินิจฉัยเกี่ยวกับบทบัญญัติมาตรา 4 มาตรา 100 และมาตรา 122 แห่งพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 ตามคำวินิจฉัยที่ 11/2551 ว่า บทบัญญัติมาตรา 4 มาตรา 100 และมาตรา 122 แห่งพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 สอดคล้องกับหลักนิติธรรม หลักนิติรัฐ และหลักธรรมาภิบาล อันเป็นหลักการสำคัญของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2550 บทบัญญัติดังกล่าวจึงไม่ขัดหรือแย้งต่อรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2550 มาตรา 26 มาตรา 27 มาตรา 28 มาตรา 29 มาตรา 39 และมาตรา 43

ซึ่งคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญดังกล่าวใช้ได้ในคดีทั้งปวง เป็นเด็ดขาด และมีผลผูกพันศาล ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2550 มาตรา 211 วรรค 3 และมาตรา 216 วรรค 5

องค์คณะผู้พิพากษาจึงมีมติด้วยคะแนนเสียงเอกฉันท์ว่า ข้อต่อสู้ของจำเลยทั้งสองในข้อนี้ฟังไม่ขึ้น

ปัญหาที่ต้องวินิจฉัยตามข้อโต้แย้งของจำเลยทั้งสองต่อไป มีว่า พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 ถูกยกเลิกไปโดยประกาศคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ฉบับที่ 3 หรือไม่ โดยจำเลยทั้งสองโต้แย้งว่า เมื่อประกาศคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ฉบับที่ 3 ประกาศให้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2540 สิ้นสุดลง ในวันที่ 14 กันยายน 2549 มีผลทำให้พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 สิ้นสุดลงในวันดังกล่าวด้วย

แม้ต่อมาในวันที่ 22 กันยายน 2549 คณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ได้ออกประกาศคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ฉบับที่ 19 ให้พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 มีผลใช้บังคับต่อไป ก็คงมีผลทำให้พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 ใช้บังคับแก่ผู้กระทำความผิดต่อพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 เฉพาะกรณีความผิดที่เกิดขึ้นนับแต่วันที่ 22 กันยายน 2549 เป็นต้นไปนั้น

เห็นว่าในการทำรัฐประหารเพื่อยึดอำนาจการปกครองประเทศในแต่ละครั้งนั้น ผู้ทำรัฐประหารมีความประสงค์ที่จะยึดอำนาจอธิปไตยที่ใช้ในการปกครองประเทศ ซึ่งก็คืออำนาจนิติบัญญัติ และอำนาจบริหารมารวมไว้ โดยให้มีผู้ใช้อำนาจดังกล่าวแต่เพียงผู้เดียว หรือคณะบุคคลคณะเดียวเท่านั้น มิได้มีความประสงค์ที่จะล้มล้างระบบกฎหมายของประเทศทั้งระบบแต่อย่างใด แม้แต่อำนาจตุลาการ ซึ่งเป็นอำนาจหนึ่งในอำนาจอธิปไตย ก็ยังปรากฏเป็นข้อที่รับรู้กันทั่วไปว่า ตามปกติผู้ทำรัฐประหารยังคงให้อำนาจตุลาการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งศาล ยังคงมีอำนาจพิจารณาพิพากษาอรรถคดีต่อไปได้ คงยึดอำนาจไว้แต่เฉพาะอำนาจนิติบัญญัติ และอำนาจบริหารเท่านั้น

ในการทำรัฐประหารโดยคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข เมื่อวันที่ 19 กันยายน 2549 ก็เช่นกัน เมื่อคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ยึดอำนาจในการปกครองประเทศได้แล้ว คณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ก็ออกประกาศคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบ
ประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ฉบับที่ 3 มีใจความสำคัญ ว่า

ให้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2540 สิ้นสุดลง วุฒิสภา สภาผู้แทนราษฎร คณะรัฐมนตรี และศาลรัฐธรรมนูญ สิ้นสุดลงพร้อมกับรัฐธรรมนูญ ส่วนศาลทั้งหลายนอกจากศาลรัฐธรรมนูญ ยังคงมีอำนาจในการพิจารณาพิพากษาอัตถคดีตามบทกฎหมาย แสดงว่าคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ยึดอำนาจนิติบัญญัติ และอำนาจบริหาร มารวมไว้ที่คณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ส่วนอำนาจตุลาการ ยังคงให้ศาลยุติธรรมใช้อำนาจพิจารณาพิพากษาอรรถคดีตามบทกฎหมายต่อไป

แสดงให้เห็นว่า บรรดาบทบัญญัติแห่งกฎหมายต่างๆ ซึ่งได้ตราขึ้นและมีผลใช้บังคับอยู่แล้วในขณะที่มีการยึดอำนาจนั้น หาได้ถูกยกเลิกไปด้วยแต่ประการใดไม่

ประกาศคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ฉบับที่ 3 คงมีผลให้กฎหมายและคณะบุคคล หรือองค์กรที่ใช้อำนาจอธิปไตยต่างๆ ยกเว้นศาลยุติธรรม สิ้นสุดลงตามที่ระบุในประกาศข่าวโดยชัดแจ้งเท่านั้น ดังนั้น แม้พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 จัดเป็นกฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญ เนื่องจากเป็นกฎหมายที่รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2540 บัญญัติให้ตราขึ้นใช้บังคับก็ตาม แต่เมื่อมีการตราขึ้นใช้บังคับโดยชอบแล้ว พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญดังกล่าวย่อมมีสถานะเทียบเท่าพระราชบัญญัติทั่วไป

กล่าวคือ หากไม่ขัดหรือแย้งกับรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ซึ่งเป็นกฎหมายสูงสุดแล้ว ย่อมมีความสมบูรณ์ และดำรงความเป็นกฎหมายอยู่ในตัวเอง สามารถนำไปใช้บังคับแก่กรณีต่างๆ ได้ โดยหาจำต้องอาศัยความดำรงคงอยู่ของรัฐธรรมนูญที่ให้อำนาจในการตราพระราชบัญญัติดังกล่าวไม่

การสิ้นผล หรือการยกเลิก พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ จึงต้องใช้หลักเกณฑ์ทั่วไปในการยกเลิกกฎหมาย กล่าวคือ มีการบัญญัติกฎหมายใหม่ขึ้นใช้บังคับแทน หรือมีกฎหมายบัญญัติให้ยกเลิกโดยชัดแจ้งเท่านั้น เมื่อประกาศคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ฉบับที่ 3 ได้บัญญัติให้กฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักไทย พ.ศ.2540 สิ้นสุดไปพร้อมกับรัฐธรรมนูญด้วย

การสิ้นสุดของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2540 จึงไม่มีผลทำให้พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ สิ้นผลไปด้วยแต่อย่างใด

ส่วนที่ปรากฏต่อมาว่า คณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ได้ออกประกาศคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ฉบับที่ 19 ให้พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 มีผลใช้บังคับต่อไปนั้น ก็เป็นเพียงการยืนยันว่าพระราชบัญญัติดังกล่าวมิได้ถูกยกเลิกไปเพราะการยึดอำนาจการปกครองแผ่นดินเท่านั้น

องค์คณะผู้พิพากษาจึงมีมติด้วยคะแนนเสียงเอกฉันท์ ว่า พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 ยังมีผลใช้บังคับอยู่ มิได้ถูกยกเลิกไปโดยประกาศคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข ฉบับที่ 3 ข้อโต้แย้งของจำเลยทั้งสองในข้อนี้ ฟังไม่ขึ้น

ปัญหาต้องวินิจฉัยต่อไป มีว่า คณะกรรมการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ มีอำนาจสอบสวนและดำเนินคดีแก่จำเลยทั้งสองหรือไม่ และศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง มีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีความผิดตามพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 มาตรา 100 หรือไม่

ในปัญหานี้ จำเลยทั้งสองโต้แย้งว่า กองทุนเพื่อการฟื้นฟูและพัฒนาระบบสถาบันการเงิน ไม่ได้รับความเสียหาย การร้องทุกข์ไม่ชอบด้วยกฎหมาย คณะกรรมการตรวจสอบการกระทำที่ก่อให้เกิดความเสียหายแก่รัฐ ไม่ใช่พนักงานสอบสวนตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา และไม่มีอำนาจสอบสวนความผิดตามพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 และจำเลยที่ 2 ไม่ใช่เจ้าหน้าที่ของรัฐ

เห็นว่าก่อนที่จะมีการยึดอำนาจการปกครองโดยคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขนั้น การดำเนินคดีอาญาแก่ผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองเป็นไปตามพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการป้องกันและปราบปรามการทุจริต พ.ศ.2542 โดยมาตรา 19 กำหนดให้คณะกรรมการ ป.ป.ช.มีอำนาจหน้าที่ในการไต่สวนข้อเท็จจริงและสรุปสำนวนพร้อมทั้งความเห็น เพื่อส่งไปยังอัยการสูงสุด เพื่อฟ้องคดีต่อศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง

จากคุณ : ร้อนหนาว

เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 55 11:06:40 A:171.99.131.240 X:

ความคิดเห็นที่ 18

ประเด็นนี้ ผมเคยโต้คุณมินิจังไว้ หลายกระทู้เหฟมือนกัน(ใครมีข้อมูลเก่าเก็บไว้ช่วยเอามาหน่อยเพราะระบบคนมันหายไปแล้ว)

ประเด็นจริงๆ คือเวลาจะเอาผิดเขาก็บอกว่าร.40ยังใช้ได้ แต่เวลาจะทำร.50ใหม่ ก็บอกยกเลิกไปแล้ว ? แล้วถ้าไม่ยกเลิกแล้วจะมีร.50ได้อย่างไร ? แล้วในเมื่อมีร.50 ก็เท่ากับเอาผิดย้อนหลังเขา มันคลายแม่:-)กับลูกวัวกินน้ำในลำธารเดียวกัน ก็หาเรื่องจะขย้ำเขาคือยังไงมันก็ผิดเพราะมีธงเอาผิดไว้แล้ว?

แล้วสถานะ ของคตส. ก็จะเอามาอ้างอิงปปช. ก็ไม่ได้? เพราะที่มาและวิธีการสรรหาหรือได้มา มันผิดหลักของที่มาของปปช. คือถ้าคุณอ้างว่ากฎหมายเดิมยังใช้ได้ ?แล้วคุณ ไปปยกเลิกปปช.เดิมทำไม? แล้วที่มาของคตส. ก็ผิดหลักการ ของปปช.ที่ยึดโยงปชต. จึงเอามาเทียบเคียงในบทบาทหน้าที่เดียวกันไม่ได้?เพราะที่มาก็ต่างกันแล้ว? ปปช.ยึดโยงปชต.และหลักนิติธรรมสากล แต่คตส.ยึดดโยงคมช.หรือปฎิวัติหรืออำนาจนอกปชต. และผิดหลักนิติธรรมสากล(ตั้งคนเป็นปฎิปักษ์กับจำเลย)มันคนล่ะเรื่องจะมาจับแพะมาชนแกะ เอาม้ามาบอกว่าคือลาแบบนี้ได้ไงนอกจากมั่ว?

แล้วที่สำคัญศาลรับรองคตส.ด้วยการอ้าง"รัฎฐาธิปัติ์"(แปลไทยเป็นไทยว่าศาลมาจากอำนาจปืนที่จ่อหัวไว้ ) เพราะปี35 ปฎิวัติปีนั้นศาลเคย อ่านคำพิพากษาเป็นบรรทัดฐานเอาไว้แล้ว? ว่าหนาวยงานแบบนี้คือหน่วยงานเถื่อนขัดหลักปชต. และหลักนิติธรรมสากล? มันก็คือหน่วยงานแบบคตส.นั้นล่ะ? ที่ศาลยกคำร้องหมด???

เพราะการสรรหาปปช.มันยึดโยงหลัก ปชต.และและหลักนิติธรรมสากล(ไม่ตั้งคนเป็นปฎิกษ์กับจำเลย) แต่คตส.นี่โคตระปฎิปักษ์กับจำเลย เลยทุกตัว?ทั้งในที่ลับและที่แจ้ง ? แถมมาจากอำนาจอื่น ที่ไม่ใช่ปชต. ในการแต่งตั้งและรับรองไว้ในม.309(ที่มีทีหลังปปช.42 ) คือมันผิดตั้งแต่อ้างว่ากฎหมายปปช.42 ยังใช้ได้ แล้วในเมื่อใช้ได้ทำไมไม่ใช้องค์คณะปปช.เดิมชงรูปคดีล่ะ?

เพราะการตั้งคตส. นั้นเท่ากับเป็นการยืนยันว่ากฎหมายปปช.42 นั้นได้ถูกยกเลิกแล้ว? เพราะสาระ ที่มาของตัวองค์กรหลักการเหตุผล ถูกเปลี่ยนแปลงหมด ทั้งโครงสร้างและตัวบุคคลจนถึงสาระที่ไม่ยึดโยงปชต.,หลักนิติธรรมสากล? หรือของเดิมเลย? ผิดไปจากเจตนารมณ์และหลักการของคณะปปช. จึงมาอ้างแบบนั้นไม่ได้? เพราะมันไม่ใช่เลยไม่ใช่แค่คล้ายๆ คือมันคนล่ะเรื่องเลย???

คือถ้าคุณจะอ้างองค์คณะปปช.ชุดเดิม ยังใช้ได้อยู่จริงๆ ต้องยังอยู่เหมือนเดิมทุกอย่างเพื่อคงสถานะ คณะบุคคลที่ยึดโยงกฎหมายปปช.42เดิม แล้วการตั้งคณะคตส. ก็เท่ากับเป็นการสิ้นสุดปปช. และสาระของเนื้อหาเจตนารมณ์ของปปช.42ทั้งโครงสร้างแล้วและหลักการณ์ ทั้งหมดตามหลักนิติธรรมสากล(ตั้งคณะเป็นปฎิปักษ์กับจำเลย)

คือมันผิดทั้งหลักการณ์ปชต. หลักแห่งกฎหมายปปช.เพราะคุณเปลี่ยนทั้งโครงสร้างและหลักการณ่ทั้งหมดในนั้นแล้ว ? ที่สำคัญมันผิดหลักนิติธรรมสากล มันจึงไม่มีอะไรเลยที่จะมาอ้างอิงกฎหมายปปช.42 คือมันอ้างลอยๆมั่วๆมาแบบนั้น?

เพราะสาระ หลักการณ์ เนื้อหาโครงสร้างตัวบุคคลมันถูกเปลี่ยนแปลงตรงนั้นหมดแล้ว คือถ้าคุณจะอ้างแบบนั้น คุณต้องคงสภาพตัวองค์กรสาระและเนื้อหาหลักการณ์คณะปปช.ชุดเดิม ไว้ มันจึงจะอ้างได้แบบนั้น?

ปล. ชัดๆก็คือมั่วเห็นๆครับข้อหามันทำน้ำขุ่นไว้ ทั้งที่มันอยู่ใต้สายน้ำ?(มีอีกเยอะจะแฉข้อความนี้เอาแค่นี้ก่อน)???
แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 55 17:00:56
แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 55 16:47:24

จากคุณ : อะตอม (ขอชื่ออะตอม)

เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 55 16:14:06 A:58.9.8.171 X:

ตัวอย่างคดีที่เข้าสู่ศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง[1]