ไม่คิดจะต่อความเรื่องนี้เลยค่ะ
แต่เมื่อจขกท.ต่อว่าคนอ่านกลอนที่ตีความไม่เหมือน กอง บก.มติชน และแตกประเด็นมาที่กระทู้นี้
คงต้องแสดงความเห็นมั่งแล้วค่ะ
ปกติทั่วไป ไม่ว่าจะเป็น โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ฯลฯ ที่เป็นบท อาเศียรวาท ผู้อ่านจะเข้าใจแจ่มแจ้ง ทั้งๆที่คำหรือภาษาที่ใช้ มักจะเป็นราชาศัพย์ หรือภาษาศิลป์ชั้นสูง ซึ่งงดงาม และแม้ภาษาโบราณมากๆก็นำมาใช้
ก็มี
ผู้อ่านไม่มีเคยปัญหาต้องตีความ หรือต้องอาศัยผู้รู้มาอธิบาย ความหมาย เลย
ตรงข้ามกับบท อาเศียรวาทของ มติชน ในปีนี้
กลอนแปดที่ใช้ก็แสนจะธรรมดา ใช้ภาษาไทยปกติ ไม่มีคำยากเจือปน ..แต่
ผู้อ่านเมื่ออ่านแล้ว เกิดเครื่องหมายคำถามตัวโต!
เป็นไปได้อย่างไร? ที่คำง่ายๆ ผูกเป็นกลอนง่ายๆ จะทำให้คนอ่านแปลผิด จาก ความหมาย ที่แท้จริง?
เป็นไปได้อย่างไร ที่ผู้แต่งบท อาเศียรวาทที่มติชนแจ้งว่า เป็นนักกลอนผู้สามารถ จะไม่สะดุด กับกลอนที่ตนบรรจงแต่งเพื่อถวายพระพร
จขกท.จะตัดสินว่าผู้อ่านด้อยปัญญา หรืออคติคิดในแง่ร้าย ก็อาจได้ค่ะ ถ้า
บทกลอนเดียวกันนี้เขียนขึ้นก่อน 5 ปีที่ผ่านมา ที่ยังไม่มีความแตกแยกทางความคิดทางการเมืองการปกครองรุนแรงเช่นปัจจุบัน
ผู้อ่านอาจไม่สะดุดใจเมื่ออ่านบท อาเศียรวาทนี้เท่าใดนัก (แม้ความไพเราะจะลดหย่อน)ก็เป็นได้
พูดอีกนัยหนึ่งก็คือ
จขท. ต้องคำนึงถึง ช่วงเวลา ที่กลอนนี้ถูกแต่งและเผยแพร่ด้วย
จะโทษใครดีคะ ใครล่ะที่สมควรต้องน้อมรับคำตำหนิ ท้วงติง ถ้าไม่ใช่ผู้แต่งมากความสามารถผู้นี้?
เก่งยังงัย ทำไมถึงต้องอาศัย ผู้แปล
แปลภาษาไทย เป็นภาษาไทยอีกที
คนเก่งจริงต้องสามารถใช้ภาษาที่อ่านแล้วเข้าใจได้ทันทีสิคะ
แต่ถ้าจะบอกว่า ผู้แต่งคนนี้ใช้ภาษากำกวมเก่งละก็...คงใช่ค่ะ
ยอมรับเสียงสะท้อน แล้วปรับปรุง ดีกว่าจะปกป้องด้วยการโจมตีผู้ท้วงติงกลับค่ะ
คิดเช่นนั้น