ความคิดเห็นที่ 1 คิดถึงเพื่อน แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 55 02:14:34 แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 55 02:14:08 จากคุณ : CAN LIVE WITHOUT YOU เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 55 02:11:29 A:115.87.140.173 X:

ความคิดเห็นที่ 2 เล่าเพื่อเป็นการรำลึกสึนามินะคะ.. วันนั้น เมื่อ 8 ปีที่แล้ว.. เราอยู่ที่นั่น.. แต่เป็น หาดกะรน วันนี้จึงยังมีเรา.. คิดถึงบรรยากาศ วันที่ 24 ธ.ค. ก่อนวันเกิดสึนามิเพียง 1 วัน เรากับน้องสาวขับรถตระเวณแวะเยี่ยมทุกหาดที่ติดถนน.. คิดแล้วใจหาย เหมือนสั่งลา.. นักท่องเที่ยวเต็มไปหมด ทั้งผู้ใหญ่ หนุ่มสาว เด็กเล็ก หรือทั้งครอบครัว อากาศดีมาก ฟ้าใส แดดจ้า ลมเย็นพัดสบาย...   เราแวะหาดกมลา.. แวะนวดไทยที่หาดเลย.. มีแต่นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ มาเป็นครอบครัวก็มี มีเด็กฝรั่งน่าตาน่ารักมานวดไทยด้วย.. พวกเราก็อมยิ้มขำขำ.. พี่คนนวดอัธยาศัยดี พูดคุยถูกคอกัน บอกว่า พรุ่งนี้มานวดอีกนะคะ จะนวดให้ฟรีคะ.. !! ตอนค่ำแวะฉลองคริสต์มาส ที่ เลอ ซาช่า หาดป่าตอง.. ในวันรุ่งขึ้น ประมาณ 10 น. เกิดเหตุการณ์โกลาหลอลหม่าน แถวหาดกะรน ยืนที่หน้าต่างห้องพัก เห็นน้ำทะเลถ่าโถม ซัดตู้โทรศัพท์ที่วงเวียนกะรน.. คือ จุดสูงสุดของหาดกะรน.. ด้วยความตกใจ เรารีบเก็บของเช็คเอ้าท์แบบแคชเชียร์ รร ก็ยังงงงงๆๆ เพราะคนที่นั่นยังไม่รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้น เจอครอบครัวฝรั่งชาวสแกนดิเนเวีย รถเสีย เลยรับออกมาด้วย นึกว่าเขาจะไปสนามบินเหมือนเรา.. เห็นน้ำไหลเป็นทางเข้าซอยหน้า รร นิดเดียว คล้ายก่อนน้ำจะท่วมบ้านคะ.. ปรากฎว่า ฝรั่งสามีอยู่ในห้องน้ำ ไม่รู้เรื่อง แต่ฝรั่งภรรยาเห็นทางหน้าต่างเหมือนเรา ต่างคนต่างงง สรุปว่าพวกเขาจะไปเดินห้างแต่จะกลับ รร อีก แต่เราจะกลับ กทม แล้ว จะไปสนามบิน.. สนามบินปิด.. และเราจะไม่ขับรถไป direction ที่เห็นทิวต้นมะพร้าว เพราะที่นั่นคือทะเล.. เราต้องอยู่ห่างทะเลอย่างไกลที่สุด.. ทำอะไรไม่ได้ เลยไปสปาและหาน้ำพริกกุ้งเสียบทาน.. เจอสปาราคาถูกมากๆ เจออาหารอร่อย เจอฝรั่งหนีตาย ตัวเปื้อนเลอะเทอะด้วยดินโคลน... แต่คนภูเก็ตในเมือง ยังคงไม่รู้เรื่องอะไร.. และเหตุการณ์ที่เราพบเจอนั้น แทบไม่มีความรุนแรง แค่ตู้โทรศัพท์พัง น้ำทะเลขึ้นฝั่งไม่ได้ ที่เห็นนั่นแค่เอ่อท้นเข้ามาและกลับลงไป... ทุกคนที่รู้จักเราและคนที่รู้ว่าเราไปภูเก็ต ต่างยอมรับเป็นเสียงเดียวกันว่า เราทั้ง 2 คน ต้องไม่รอดชีวิตแน่   ....ยกเว้นครอบครัวที่บ้านที่ไม่คิดเช่นนั้น ถือเป็นเรื่องที่น่าเศร้าจริงๆ เราป่วยเป็นนานสองนาน เจ็บปวด.. วันนี้ก็ยังรู้สึกคะ.. สงสาร.. ที่สนามบินภูเก็ตวันนั้น ดูวังเวงพิกล มีที่นั่งบนเครื่องบินขากลับ กรุงเทพฯ ว่างๆเย้อะมาก.. ไม่มีผู้โดยสารขากลับอีกต่อไป.. ทั้งที่ตอนขาไปที่นั่งเต็มเหยียด หนาแน่น.. แทบหายใจไม่ออก เมื่อถึงบ้านแล้ว.. ก็คิดถึงพี่คนนวด และครอบครัวฝรั่ง ที่หาดกมลา.. เธออาจคงยังไม่ไปทำงานเพราะยังเช้า และฝรั่งครอบครัวนั้นอาจยังไม่ไปเล่นน้ำ ได้แต่ขอให้พวกเขาปลอดภัย  /|\ จากคุณ : กุหลาบแวร์ซาย เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 55 03:35:53 A:27.55.174.90 X:

ความคิดเห็นที่ 3 วันต่อๆมา เรานั่งจ้อง ทีวี ด้วยหัวใจที่เจ็บปวด อยากกลับไป ภูเก็ต อีก.. ไปช่วยหาศพ.. ก็เกรงใจที่ทำงาน.. หัวใจห่อเหี่ยว.. หมอในทีวีแนะนำว่า ต้องหยุดดู ทีวี ก็ทำตาม ก็ดีขึ้น.. เห็นร้าน เลอซาช่า หาดป่าตอง เละเทะ.. เละทั้งป่าตอง เหมือนจะเห็น ฝรั่งอิตาเลียน คนที่นั่งติดกับเราในเครื่องบินตอนขาไป คุยกัน เขาบอกว่า เขาเป็นตำรวจดับเพลิง จะไปเที่ยวเกาะ พีพี.. ฟังคุณตฺ๊กกลินสี เล่าเรื่องเหตุการณ์ที่เกาะ พีพี แล้ว ยิ่งน่ากลัว.. น้ำสูงจนต้องใช้ผ้าปูที่นอนต่อและปีนตึกขึ้นไปถึงชั้น 5 ให้พ้นน้ำ แต่ด้วยความที่เขาเป็นถึง ตร ดับเพลิง น่าจะรอดนะ.. เหมือนเห็นเดินผ่านใน ทีวี ด้วย เห็นกำลังช่วยเหลือคนอื่นๆ.. จากคุณ : กุหลาบแวร์ซาย เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 55 03:48:38 A:27.55.174.75 X:

ความคิดเห็นที่ 4 และอีกไม่กี่วันสถานการณ์ก็เข้าที่เข้าทางเพราะนายกฯสมัยนั้นลงไปบัญชาการด้วยตัวเองเลย จากคุณ : พี่ตุ้ม เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 55 08:17:49 A:171.5.45.98 X:

ความคิดเห็นที่ 5 ขอให้ผู้ล่วงลับทุกท่านสู่สุขคติครับ จากคุณ : ชัย อาภาภิรมย์ เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 55 08:52:15 A:58.181.200.73 X:

ความคิดเห็นที่ 6 วันนี้ของทุกปี คิดแล้วใจหายทุกครั้ง ได้มีโอกาสไปเยือนสถานที่นึงที่ภูเก็ต ได้ดูวีดีโอฉายภาพสึนามิวิปโยคนี้ ดูแล้วน้ำตาจะไหลเลย สงสารคนเสียชีวิตจากเหตุการณ์นี้ จากคุณ : สโนว์ไวท์แทะมะขวิดแล้วสลบ เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 55 09:43:28 A:110.171.35.100 X:

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณ  คุณกุหลาบแวร์ซาย  ที่ถ่ายทอดเรื่องราว .. แม้จะยังหลงเหลือความรู้สึก แต่คิดว่า เวลาที่ผ่าน คงจะช่วยให้ดีขึ้น ขอบคุณคุณแคนลิฟ ขอบคุณคุณพี่ตุ้ม ขอบคุณคุณชัย อาภาภิรมย์ ขอบคุณคุณสโนว์ไวท์แทะมะขวิดแล้วสลบ ถึงแม้ตัว จขกท. จะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ .. แต่ก็ได้รับรู้เรื่องราว จากเพื่อน พี่ ที่ได้ทำงานร่วมกัน มาถ่ายทอดนาทีชีวิต นาทีเป็นตาย ให้ได้รับรู้ ทุกคนที่เกาะลันตา ไม่เคยลืม .. แต่ชีวิตที่ยังอยู่ ก็ยังคงต้องดำเนินต่อไป ชีวิต มีคุณค่ายิ่งนัก จากคุณ : โค อัสดง เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 55 21:58:27 A:110.49.234.149 X:

ความคิดเห็นที่ 8 คนรู้จัก เป็นเพื่อนของน้อง วันนั้นเขาอยู่ในเรือลำนั้น จำชื่อไม่ได้.. ที่มีข่าวทางวิทยุ จส.100 ว่า บรรทุกผู้โดยสาร 500 ตน แต่ยังไม่พบเห็น (ก็ไม่นึกว่าจะมีคนรู้จักอยู่ในนั้น) เรามารู้เมื่อเจอกันตอนหลังว่า เรือไปหลบหลังเกาะแห่งหนึ่ง พวกเขาก็ไม่รู้ว่า เกิดอะไรขึ้น เห็นแต่คลื่นสูงถาโถมเข้าฝั่งเกาะคนอุรักลาโว้ย มองดู.. ก็นึกว่า มีสไลเดอร์ ตอนแรกๆ ได้ยินเสียงอะไรจะตกใจมาก ตอนนี้ก็ยังมีอาการตกใจอยู่บ้าง.. จากคุณ : กุหลาบแวร์ซาย เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 55 10:04:38 A:27.55.1.42 X: