 |
ตังขณิกปัจจเวกขณปาฐะ
(ข้อว่าด้วยบิณฑบาต)
ปะฏิสังขา โยนิโส ปิณฑะปาตัง ปะฏิเสวามิ,
เราย่อมพิจารณาโดยแยบคายแล้ว ฉันบิณฑบาต,
เนวะ ทฺวายะ,
ไม่ให้เป็นไปเพื่อความเพลิดเพลินสนุกสนาน,
นะ มะทายะ,
ไม่ให้เป็นไปเพื่อความเมามันเกิดกำลังพลังทางกาย,
นะ มัณฑะนายะ,
ไม่ให้เป็นไปเพื่อประดับ,
นะ วิภูสะนายะ,
ไม่ให้เป็นไปเพื่อตกแต่ง,
ยาวะเทวะ อิมัสสะ กายัสสะ ฐิติยา,
แต่ให้เป็นไปเพียงเพื่อความตั้งอยู่ได้แห่งกายนี้,
ยาปะนายะ,
เพื่อความเป็นไปได้ของอัตภาพ,
วิหิงสุปะระติยา,
เพื่อความสิ้นไปแห่งความลำบากทางกาย,
พรัหมะจะริยานุคคะหายะ,
เพื่ออนุเคราะห์แก่การประพฤติพรหมจรรย์,
อิติ ปุรานัญจะ เวทะนัง ปะฏิหังขามิ,
ด้วยการทำอย่างนี้, เราย่อมระงับเสียได้ซึ่งทุกขเวทนาเก่าคือ ความหิว,
นะวัญจะ เวทะนัง นะ อุปปาเทสสามิ,
และไม่ทำทุกขเวทนาใหม่ให้เกิดขึ้น,
ยาตฺรา จะ เม ภะวิสสะติ อะนะวัชชะตา จะ ผาสุวิหาโร จาติ,
อนึ่ง ความเป็นไปโดยสะดวกแห่งอัตภาพนี้ด้วย, ความเป็นผู้หาโทษมิได้ด้วย, และความเป็นอยู่โดยผาสุกด้วย, จักมีแก่เรา, ดังนี้,
เป็นบทสวดสำหรับภิกษุ-สามเณร ใช้เตือนตนเอง ทำวัตรก็สวด จะฉันเช้าก็สวด ถ้าท่านสวดอยู่ก็น่าจะรู้ว่าอะไรควรไม่ควร ไม่ขอติมากไปกว่านี้ครับ
edit:
credit :: http://portal.in.th/i-dhamma/pages/8643/
แก้ไขเมื่อ 26 ธ.ค. 55 13:59:44
| จากคุณ |
:
ซอดแจ้ง (ซอดแจ้ง) 
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 ธ.ค. 55 13:55:14
A:119.46.176.222 X:
|
|
|
|
|
เรื่อง ว.วชิรเมธี อย่าอ้างเรื่องพระวินัยเลยครับ มันเป็นการเอาพระวินัยมารับรองความไม่เหมาะสม อะไรหัวหมอถึงในวัด เกินไป
