ความคิดเห็นที่ 1 เขานิ่งตรองอึดใจเดียว ยังไม่ทันจะตอบ หล่อนก็ตีความหมายเอาเอง   "ผู้ชายนี่เห็นแก่ตัวอย่างนี้ทุกคนเลยหรือ"    สะบัดเสียงด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะรวบช้อนส้อม ผุดลุกขึ้นจากโต๊ะเดินหนีไป   เฉินฮ่าวหมิงมองตาม ก่อนจะหันมามองจานข้าวของคนที่รีบลุก   เกลี้ยง ไม่เหลือข้าวสักเม็ด   ยังดี ไม่ต้องห่วงว่าหล่อนจะหิวกลางดึก   ชายหนุ่มจึงเรียกพนักงานมาเก็บเงินก่อนจะเดินตามปันนาออกมาที่รถ   เขาเองก็โกรธ แต่จะปล่อยให้ยายกล้วยเข้าใจผิดไม่ได้    รวมทั้งเรื่องจางเหม่ยหลิน    สักวัน เขาจะบอกหล่อน บอกความจริงให้รับรู้   ทุกอย่างในตัวเขาที่หล่อนจับจองไว้ยังเป็นกรรมสิทธิ์ของหล่อนแต่ผู้เดียว   เมื่อมาถึงรถ ปันนายืนรออยู่ก่อนแล้ว หากสายตาหล่อนมองจับไปที่หญิงท้องแก่คนหนึ่ง   ชายคนหนึ่งวัยไล่เลี่ยกันคงเป็นสามีกำลังพยุงภรรยาขึ้นรถปิกอัพสีแดงใกล้ๆ หน้าตาหล่อนดูไม่สบาย เหมือนคนกำลังเจ็บปวดและดูเหนื่อยผิดปกติ    "สงสัยจะคลอดแล้ว คงไปโรงพยาบาล" เขามองตามสายตาปันนา และถือโอกาสพูดด้วยก่อน   แต่หญิงสาวไม่คุยด้วย ผลุบเข้าไปนั่งในรถ   เฉินฮ่าวหมิงส่ายหน้า แต่ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มนิดๆอย่างเอ็นดู   เด็กจริงๆ โตแต่ตัวเท่านั้น   โตหรือ ใช่ เขารู้สึกสัมผัสได้ด้วยตัวเองทีเดียว   เนินเนื้อกลมกลึงอวบอิ่มที่ทาบทับสนิทแนบแน่นอยู่ใต้ร่างแกร่งคืนนั้น เป็นประจักษ์พยานอย่างดี    ใครว่ายายกล้วยไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง     ใกล้จะค่ำเข้าไปทุกที หากรถที่เรียงเป็นแถวยาวเหยียดก็ยังไม่สามารถขยับไปข้างหน้าได้ เมฆทะมึนครึ้มเริ่มแผ่ปกคลุมท้องฟ้า   ดวงอาทิตย์เคลื่อนตัวลงต่ำเตรียมจะลับหายไปจากเหลี่ยมฟ้าทิ้งไว้เพียงรัศมีสีส้มหม่นมัว ความมืดสลัวเข้ามาเยือนเร็วกว่าเวลาปกติ    ฝนเริ่มเทเม็ดปรอยๆลงมากระทบกระจกหน้าต่างรถติดฟิลม์กรองแสง   ฟ้าแลบแปลบปลาบ เสียงฝนฟ้าคำรณ หากภายในรถมีเพียงเสียงเพลงแผ่วๆ ไม่มีการสนทนาใดๆ หลังจากการทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง    ปันนาหันหน้าออกนอกหน้าต่าง ที่ไหนก็ได้ที่อยู่ไกลๆจากเจ้าของรถ   หากกลับกัน ดวงตายาวรีสีสนิมเหล็กกลับแวะเวียนอยู่รอบๆใบหน้ารูปไข่ แก้มยุ้ยน่าหยิก ตากลมโตขมวดตึงแสดงอารมณ์บูดบึ้ง   กำลังงอน   ดีเสียอีก เจ้าตัวไม่หันมา เขาจะได้ฉวยโอกาสมองนานๆหน่อย    แทบจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย แม่กล้วยกวนของเขา   ก็เพราะอย่างนี้ล่ะมัง นับวันเข้า เขาก็ยิ่งรักยิ่งหลงหล่อนมากขึ้นทุกที   ความรักในครั้งนี้ต่างจากเมื่อครั้งกระโน้น   เพราะเขาแค่รู้สึกถึงความเป็นเจ้าของหล่อนฝ่ายเดียว หากไม่สามารถแสดงออก ความร้อนรุ่มกระวนกระวายกระหายในตัวหล่อนจึงทับทบทวีคูณ    ต่่างจากในอดีต ต่างรู้ เราสองเป็นของกันและกัน ผูกพันกันแต่เด็ก ยามใดปรารถนาจะแสดงความรัก ความคิดถึง   ก็ทำได้ ความร้อนรุ่มทุรนทุรายโหยหาจึงพอบรรเทาลงไปได้บ้าง แม้ต้องพยายามบังคับ จำกัดการแสดงออกให้อยู่ในขอบเขตที่เหมาะสม รอเวลาจับจองหล่อนตามประเพณีเท่านั้น   และหากไม่มีไอ้หมอนั่นเข้ามาแทรก ป่านนี้หล่อนกับเขาคงมีลูกด้วยกันสี่ห้าคนวิ่งเล่นเกาะแข้งพันเอวไปแล้ว   คิดแล้วก็ชักเริ่มหงุดหงิด    เจ็บใจนัก ที่โรงงานผลิตเครื่องบินมีเรื่อง อดีตบอสใหญ่ฉางเฟยจีให้คนมาลอบวางเพลิง เสียหายหนัก แต่เขาแอบหนีมา ให้ลูกน้องจัดการ    เพื่อบินกลับมาดูยายกล้วยเต้นแร้งเต้นกา ให้ฉ่ำชื่นใจ    แต่กลับเจอไอ้หน้าตี๋ศัตรูเก่า ไม่ได้เห็นเฉยๆ ไอ้หมอนี่ดันเป็นคนช่วยปกป้องแม่กล้วยกวนเป็นคนแรกเสียอีก   ทั้งที่อุตส่าห์เตรียมเสื้อผ้าให้เด็กแจ๋วล่วงหน้ามาก่อน   แต่เด็กแจ๋วดันมาสายไปก้าวเดียว ปล่อยไอ้หน้าตี๋แย่งซีนไปคนเดียว   เขามัวแต่ถ่ายรูป ถ่ายวิดีโอ เก็บไว้เป็นที่ระลึก เพราะครั้งที่ยายกล้วยเป็นเชียร์ลีดเดอร์ครั้งแรก เขาลืมพกกล้องไปด้วย   ครั้งนี้จึงบันทึกภาพไว้ทุกช็อตทุกมุม เตรียมทุกอย่างพร้อม   กำลังถ่ายภาพอยู่ดีๆ ยายกล้วยก็ล้มหงายหลัง เปิดหวออ้าซ่า    ตอนนั้นเขา ทั้งห่วง ทั้งหวง ทั้งโกรธ     ของลับของหวงของหล่อนต้องเป็นเขาคนเดียวเท่านั้นที่จะได้เห็น แต่นี่อะไร พอเห็นครั้งแรก (ไม่นับที่เคยเห็นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนสมัยเด็ก)   กลับได้เห็นพร้อมกับคนทัั้งสนาม ถึงจะแค่วับๆแวมๆก็เถอะ    เมื่อเหลียวหาเด็กแจ๋วที่ให้เตรียมเสื้อคลุมมาแต่แรก เจ้าเด็กแสบกลับอันตรธานหายไป   มารู้ภายหลังว่า เด็กนั่นปวดอึ ปวดช่วงไหนไม่ปวด มาปวดช่วงไคลแมกซ์พอดี   หากเมื่อเขาขยับตัวจะลุกลงไป สายตาก็เหลือบเห็นศัตรูหัวใจแต่ดั้งเดิม    ไอ้คนที่เคยเห็นทุกอย่างของยายกล้วยมาแล้ว   นายภูวดล   เท้าเขาตรึงอยู่กับที่ เขยื้อนไม่ออกราวกับมีใครมาตอกเสาเข็มเอาไว้    ความโกรธ ริษยาพุ่งปะทะรวดเร็ว รุนแรงยิ่งกว่าสึนามิยักษ์    ยายกล้วยยังติดต่อกับมัน ถึงกับชวนมันมาเป็นกำลังใจ   ลงท้ายเขายังต้องมาร่วมเป็นสักขีพยานความเป็นฮีโร่ของมันอีก แถมมันยังได้โอกาสอวดซิกแพคให้ยายกล้วยเห็นเต็มตาระยะเผาขน   เจ็บใจ แค้นใจไม่สร่างซา   ไม่รู้โทษใคร ก็โทษเด็กแจ๋ว    กลับไปจะให้ป้านิ่มตัดเงินเดือนครึ่งเดือน   และผู้ต้องหาคนสำคัญ ก็ไม่พ้นโทษเช่นกัน    บัญชีนี้ยายกล้วยต้องได้ชำระแน่     แล้วเขาก็ประหลาดใจเมื่อเห็นหญิงสาวเอี้ยวตัวไปข้างหลัง ชะเง้อชะแง้ยืดคอยาวเป็นยีราฟขึ้นมอง ศีรษะส่ายไปมาเพื่อหามุมมองบางสิ่งบางอย่างให้ชัดเจนที่สุด   รถปิ้กอัพสีแดงแปร้ดจอดหลังรถเขาไปประมาณสามสี่คัน    ชายหนุ่มจำได้ทันที คู่สามีภรรยาที่เห็นในร้านอาหารเมื่อชั่วโมงก่อนนี่เอง   "คนท้องเมื่อกี้นี่" หญิงสาวเผลอพูดกับเขา"คนมุงกันใหญ่ มีอะไรหรือเปล่า?" ไม่พูดเปล่า ปันนาผลักประตูรถเปิดออก ก้าวพรวดๆตรงไปยังบริเวณที่บัดนี้มีกลุ่มคนล้อมเป็นวงกว้างใหญ่ ไม่นำพาต่อฝนที่ลงเม็ดหนาขึ้น แรงขึ้นจนบรรยากาศรอบๆเริ่มมืดฟ้ามัวดิน   เฉินฮ่าวหมิงส่ายหน้า   "เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก"    แต่ก็เปิดประตูรถตามลงไปอยู่ดี ไม่ลืมคว้าไฟฉายและร่มในช่องเก็บของหน้ารถลงไปด้วย   ชายหนุ่มเดินอ้อมรถมาข่วย กางร่มให้ แต่หญิงสาวไม่สนใจ ออกจากรถได้ก็ตรงดิ่งตรงมาที่รถปิ้คอัพทันที   "โอ๊ย เจ็บจะตายอยู่แล้ว เมื่อไหร่จะถึงโรงบาลเสียที" เสียงผู้หญิงร้องโอดครวญจากด้านหลังรถ คงเป็นหญิงครรภ์แก่คนนั้น แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 55 19:29:17 จากคุณ : mamahuhu เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 55 19:28:05

ความคิดเห็นที่ 2   "ก้นมาตุงแล้วล่ะ สงสัยต้องคลอดที่นี่แล้วมั้ง"   เสียงใครคนหนึ่งในกลุ่มที่มายืนมุงคาดคะเน   ท่ามกลางฝูงชน ปันนาเห็นด้านหลังชายในเครื่องแบบตำรวจจราจรที่คงถูกตามมาหรือบังเอิญอยู่แถวๆนี้กำลังต่อวิทยุรายงานเหตุการณ์กับใครบางคนอยู่    "ครับ เห็นก้นแล้วครับ...คงไปไม่ทัน ต้องหมุนอย่างไรครับหมอ..งั้นรอรถพยาบาลแล้วกันครับ"    หลังจากวางสาย ปันนาได้ยินเขาพูดว่า   "คงต้องรอเผื่อเด็กออกมาเอง หรือไม่ก็รอรถพยาบาล มีเครื่องมือพร้อม ไม่น่าเกินครึ่งชั่วโมง"   "คุณตำรวจช่วยเมียผมก่อนเถอะครับ" สามีคนเจ็บร้องขอความช่วยเหลือ   "คลอดธรรมดา ผมพอจะเคยอบรมมาบ้างนะ แต่เอาเท้าเอาบั้นท้ายมาตุงนี่ ผมจนปัญญาจริงๆ เกิดหมุนผิดท่า ทำขาหัก ติดหัวด้วย จะยุ่งไปกันใหญ่" จราจรส่ายหัว ท่าทางเครียด   "ช่วยด้วย...พะ..พี่..ช่วยฉันด้วย...เหนื่อย หายใจไม่ออก...ลูก...ลูกจะ...ฮักๆ.." เสียงผู้หญิงพูดขาดหายเป็นช่วงๆผสมกับอาการหอบเหนื่อย   "ขอทางหน่อยค่ะ ฉันเป็นหมอสูติ ให้ฉันดูคนไข้หน่อยค่ะ"   ปันนาตะเบ็งเสียงดังแข่งกับเสียงฝนฟ้าคำราม ตัวหญิงสาวเปียกปอนขณะใช้มือเบียดกลุ่มคน พยายามเข้ามาในสถานที่เกิดเหตุ    ตำรวจจราจรที่นั่งอยู่บนพื้นรถข้างๆสามีคนเจ็บ พอได้ยินว่ามีหมอตัวจริงโผล่มาก็หันมามองอย่างดีใจ รีบกระโดดลงมาจากรถทันที    "คุณหมอช่วยหน่อยครับ ท่าทางคนไข้ไม่ค่อยดี เหนื่อยผิดปกติ" ตำรวจรายงาน   สายตาของปันนาพุ่งปราดไปที่หญิงครรภ์แก่    กระโปรงด้านล่างเต็มไปด้วยเมคโคเนี่ยมหรืออึเด็กสีเขียว  เมื่อมองย้อนขึ้นไปที่ใบหน้า หล่อนหายใจเร็วถี่ เม็ดเหงื่อผุดพราว ตัสเปียกชื้น  ท่าทางกระสับกระส่ายอยู่ในอ้อมแขนของสามี   "เด็กท่าก้นครับหมอ ผมลองดึงลองหมุนนิดหน่อย ไม่ขยับเลยครับ"   "คนไข้หอบอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่" ปันนาถาม วางมือแตะชีพจรข้อมือก่อนจะเคลื่อนย้ายไปวางตรงตำแหน่งหน้าท้อง   "ตอนถุงน้ำแตกสักพัก ก็หอบหายใจเร็ว" สามีคนไข้รีบอธิบายอาการให้ฟัง   มองปราดเดียวก็รู้ได้ทันที   ไม่ใช่การเจ็บท้องคลอดทั่วๆไป    ทั้งหมดน่าจะเกิดจาก   "น้ำคร่ำอุดหลอดเลือดในปอด!"   ภาวะฉุกเฉินทางสูติศาสตร์ โอกาสรอดน้อยมากแม้แต่ในโรงพยาบาลที่เครื่องมือพร้อม    ยังอาจตายทั้งแม่และเด็ก   "เขาเหนื่อยมาก ผมไม่กล้าให้เบ่งคลอดกลัวจะช็อกเสียก่อน" ตำรวจจราจรอธิบายสาเหตุที่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนดูอาการ   หมอเลิกกระโปรงคนไข้ขึ้น เอานิ้วมือสองนิ้วแหวกช่องคลอด   ปากมดลูกเปิดหมด เห็นบั้นท้ายเล็กๆของทารกน้อยโผล่ออกมาจากปากช่องคลอด    "ไม่มีทางเลือก ต้องทำคลอดเดี๋ยวนี้"   เสียงปันนาเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว   เฉินฮ่าวหมิงที่ตามเข้ามาด้วยย้ายสายตาจากคนไข้มามองหมอ สีหน้าชายหนุ่มแสดงความเป็นกังวลแทนชัดเจน    ปันนากำลังเผชิญปัญหาฉุกเฉินทางสูติที่อันตรายที่สุด   ปันนาพยักหน้าเรียกสามีคนไข้ลงจากรถ เพื่ออธิบายความรุนแรงของโรคและขอคำตัดสินใจ   "ภรรยาคุณเป็นน้ำคร่ำไหลไปอุดตันในปอด เลยหอบเหนื่อย  ถ้าไม่เอาเด็กออกตอนนี้ จะเสียทั้งแม่และลูก"   สามีคนเจ็บหน้าเสีย "แล้วจะทำยังไงก็แล้วแต่หมอเถอะครับ" ยกให้หมอตัดสินใจ   "ตอนนี้ปากมดลูกเปิดหมดแล้ว ยังไงเราก็ต้องทำคลอดเดี๋ยวนี้"   "หมอครับ แม่เหนื่อยหอบมาก ถ้าให้เบ่งคลอดเองผมเกรงว่าจะเป็นอันตราย" จราจรออกความเห็น   "ใช่ครับหมอ ถ้าต้องเลือก ผมขอเลือกเมียผมก่อน"   "นี่ไม่ใช่เวลามาเลือกว่าจะเอาแม่หรือเอาลูก" ปันนาเสียงแข็ง "แต่ช่วยใครได้ต้องช่วยไว้ก่อน"   สามีหน้าเสีย หมอท่าทางซีเรียสมาก "ผมขอฝากเมียกับลูกไว้ในมือหมอ ช่วยพวกเราด้วยเถอะครับ" โยนภาระหนักอึ้งไว้บนไหล่สองข้างของหมอเสียเลย   จากนั้นปันนาก็เข้าไปนั่งในรถ พูดกับคนไข้ สอนวิธีเบ่ง และขอแรงตำรวจจราจรมาเป็นผู้ช่วย   "คุณต้องให้ความร่วมมือกับหมอ หายใจเข้าเต็มที่แล้วเบ่งสุดแรง ที่เหลือหมอจะจัดการเอง"   หมอใส่ถุงมือที่ตำรวจเตรียมให้ สอดมือเกี่ยวเอาขาเด็กออกมาแล้วหมุนบิด ก่อนจะค่อยๆดึงลำตัวตามออกมา   แต่แล้วหัวกลมป้อมของทารกกลับลงมาจุกอยู่ที่ช่องคลอด ปันนาพยายามใช้แรงดึงเต็มที่ แต่ข้อมือที่ซ้นระหว่างอุบัติเหตุตอนเป็นเชียร์ลีดเดอร์  ทำให้ออกแรงไม่ได้เต็มที่ จึงดูทุลักทุเลพอควร    แต่หญิงสาวก็ไม่ละความพยายาม หล่อนใช้มือหนึ่ง สอดนิ้วเข้าปากเด็ก อีกข้างช้อนคอเด็กเงยขึ้นเหมือนจับหัวตุ๊กตา ออกแรงดึงอีกครั้ง ในที่สุดทั้งหัวและตัวก็ออกมาพ้นตัวแม่   หญิงสาวใช้กรรไกรตัดสายสะดือ ยกเด็กให้ตำรวจผู้ช่วยดูแล   จากหางตาเห็นตำรวจจับเด็กพาดบนแขน และใช้ลูกยางแดงดูดเคลียร์ในปาก และจมูกก่อนจะตีก้นเด็กเบาๆ   ทว่าในวินาทีนั้นแม่เด็กก็มีเลือดทะลักตามออกมาเป็นลิ่มราวกับสายน้ำไหลเปรอะเปื้อนไปเกือบจะทั้งคันรถ   เสียงหวีดร้องระงมเซ็งแซ่เมื่อแม่เด็กหมดสติ เงียบเสียงไป ไม่ทันแม้แต่จะได้ยินเสียงร้อง   อุแว้อุแว้    เป็นครั้งแรกของลูกน้อยของหล่อน   พ่อเด็กดีใจไม่ถึงครึ่งวินาทีก็กลับมาตกใจกับอาการที่ทรุดลงทันทีของแม่เด็ก   สีปลายมือปลายเท้าภรรยาของเขาเริ่มออกคล้ำเช่นคนที่ระบบการไหลเวียนเลือดมีปัญหา   สามีตาแดงกล่ำ น้ำตาลูกผู้ชายคลอเบ้าตา   "น้อง ตื่นสิ อดทนนะน้อง ลูกเราน่าเกลียดน่าชังมาก ทำใจดีๆไว้นะน้อง เราสองคนต้องมาช่วยกันเลี้ยงลูก"   เขาทั้งร้องเรียกและเขย่าแขนภรรยาด้วยความตกใจ    "ได้โปรดช่วยชีวิตเมียผมด้วยเถอะครับหมอ ผมจะไม่ลืมพระคุณเลย" เขายกมือไหว้หมอประหลกๆ   "หมอครับ ช่วยมาดูเด็กด้วยครับ เด็กเขียวไปแล้ว"   เสียงตำรวจจราจรร้องด้วยความตื่นตระหนก   ชีวิตแม่ยังแขวนอยู่บนเส้นด้าย โอกาสรอดน้อยมาก   ลูกกำลังจะตามไปอีกคนหรือไร     [ ค้นหาเว็บบอร์ดทุกโรงเรียน แวะไปล่างสุดโฮมเพจ Dek-D ] แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 55 19:42:16 แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 55 19:40:46 จากคุณ : mamahuhu เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 55 19:39:25

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณกิ้ฟจากคุณ  Sniper-1500watt, นารีจำศีล, ป้าทุยบ้านทุ่ง, :::อาราเร่:::, ชัดเจนน้องนาง จากตอนที่ 26 ขอบคุณกิ้ฟจากคุณ : นารีจำศีล, รพิชา, Sniper-1500watt, หนอนแบกเป้, ป้าทุยบ้านทุ่ง, :::อาราเร่::: จากตอนที่ 27 ขอบคุณคอมเมนต์จาก คุณแมวเหมียวพุงป่อง คุณ lovereason คุณมาโซคิส คุณหนอนแบกเป้ คุณอาราเร่ หวังว่าคุณหมอๆ พยาบาล ทั้งหลายที่ได้อ่านตอนนี้แล้ว คงไม่ร้อง.  จ๊ากกกกกกกนะคะ อิอิอิ จากคุณ : mamahuhu เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 55 19:55:53

ความคิดเห็นที่ 4 โอย ลุ้นมากมาย แม่ลูกจะรอดไหม.. จากคุณ : หญิงภัค (มาโซคิส) เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 55 20:17:06

ความคิดเห็นที่ 5 พี่ฮ่าวหมิงหึงหวงหมอกล้วยขั้นรุนแรงแล้วอ่ะ หมั่นไส้เค้าไปทั่ว อิอิ นั่นก็ของตัว นี่ก็ของตัว เค้าไม่รู้เรื่องด้วยเล้ย ^ ^ ลืมๆ เคสนี้ ตื่นเต้นค่ะ เหมือนไปลุ้นอยู่ด้วยในเหตุการณ์เลย แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 55 21:55:09 จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 55 21:40:00

ความคิดเห็นที่ 6 เครียดเลย >< จากคุณ : :::อาราเร่::: (:::อาราเร่:::) เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 55 21:43:19

ความคิดเห็นที่ 7 เอาใจช่วยพ่อ-แม่-ลูกค่ะ จากคุณ : ป้าทุยบ้านทุ่ง เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 11:38:42

ความคิดเห็นที่ 8 เหตุการณ์จริงนะ มีหมอสองสามคนอยู่ในเหตุการณ์ด้วย และบอกเขาว่าจะเอามาเขียนนิยายนะ เขาชอบอกชอบใจ เอาไปเซ็นเซอร์ด้วยค่ะ และแก้ที่แต่งผิดให้ด้วย แต่เราแต่งเวอร์ เราบอกว่า พระเอกเราต้องเกงกว่าหมอทุกคน ต้องสุดยอด ทีนี้ มาดูนะคะว่าพระเอกจะเปิดเผยสถานะแพทย์เหรียญทองให้นางเอกรู้หรือเปล่า ถ้าพระเอกไม่ช่วย ตายทั้งแม่ทั้งลูกเลยนะ นางเอกเอาไม่อยู่ถึงจะเป็นหมอสูติที่เก่งก็เถอะ จากคุณ : mamahuhu เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 55 19:02:16

ความคิดเห็นที่ 9 รออ่านต่อ เพราะเคยเจอ AFE 3 หน ขนาดอยู่ใน LR ......  0% ครั้งแรกที่เจอ เป็น case ภรรยารุ่นพี่ที่เป็น staff med ด้วยซ้ำ เอาใจช่วย .. จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 55 12:52:49